اشک میغلتد بمژگانم زشرم روسیاهی
ای پناه بی پناهان ! مو سپید روسیاهم
بردر بخشایشت اشک پشیمانی فشانم
تا بشویم شاید از اشک پشیمانی گناهم
وای برمن ، با جهانی شرمساری کی توانم –
تا بدرگاهت برآرم نیمه شب دست نیازی ؟
با چنین شرمندگی ها ، کی ز دست من برآید –
تا بجویم چاره ی درد دلی از چاره سازی ؟
خدایا گناهام زیاده ولی تو بزرگتری پس منا ببخش.....آمین